De Gouden ring.

Sagorsk
.

70 km ten noordoosten van Moskou ligt de stad Sagorsk.
De 115.000 inwoners leven hoofdzakelijk van de industrie (elektrotechniek, optiek, mechaniek, lakverven en speelgoed). Geen toerist zou geïnteresseerd zijn in de stad, ware het niet dat er aan de oostelijke rand het in de 14e eeuw gesticht beroemde Sergiosklooster van de Allerheiligste Drie-eenheid ligt, het klooster Sagorsk, zoals men het nu noemt.
Reeds aan het einde van de 14e eeuw ontstonden rondom het klooster diverse nederzettingen, die in 1782 onder de naam Sergijev Possad (= Sergiosmarkt) samengevoegd werden en in 1919 stadsrechten kregen. In 1930 werd Sergijev Possad omgedoopt in Sagorsk, nadat de revolutionair Vladimir Sagorskij in 1919 het slachtoffer
werd van een aanslag.


Sergiosklooster vanuit het zuidoosten gezien

Het Sergiosklooster is een 'lavra', een klooster van grote betekenis voor het geestelijke en religieuze leven in Rusland. Dank zij het resolute optreden van de igoemen (= abten) die de eenheid en de onafhankelijkheid van het oude rijk Roes nastreefden, kreeg het deze bijzondere positie. Behalve Sagorsk zijn slechts drie andere Russische kloosters een lavra, namelijk het Holenklooster in Kiev, het klooster van Potsjajevsk in Volynié en het Aleksandr Nevskijklooster in St.Petersburg. In 1575 schreef de Deense gezant Jacob Ulfeldt over het Sergiosklooster: "dit klooster is groot en omgeven door torens, aarden wallen en een stenen muur; in heel Rusland is er geen beroemder klooster.". In de 17e eeuw verklaarde de Syrische aartsdiaken en wereldreiziger Paul van Aleppo: "Dit klooster kent zijn gelijke niet, noch in het land der Moskovieten, noch ergens anders op de wereld".
U bereikt Sagorsk met de trein vanaf het station Jaroslavl of met de auto via de Mira Prospekt en de Jaroslavl Chaussee. Een snelweg voert u door een heuvelachtig landschap met akkers en dennebossen. Af en toe komt u een dorp met schitterende houten huizen tegen. Eenzame kerken staan op zacht glooiende heuvels. Nu eens ziet u
een groep moderne datsja's, dan weer weideland en velden.


Drieënheids Kathedraal met graf van Sergios

Sergios (Sergej van Radonesj, met als burgerlijke naam Varfolomej Kirillovitsj, 1313-1391), zoon van een niet zeer rijke bojaar, trok in 1345 met zijn broeder Stepan het bos van Radonesj in om als monnik een leven van ascese en religieuze verdieping te leiden. De beide kluizenaars bouwden op de heuvel Makovets aan de monding van een beek een kleine kluizenaarswoning en een houten kerk. Al spoedig kwamen er meer monniken bij, zodat er in 1355 een kloostergemeenschap met refectorium, keuken, bakkerij en twee nieuwe kerken ontstond. In 1357 benoemde de Moskouse metropoliet de monnik Sergios tot abt van het klooster, dat aan de Drie-eenheid was gewijd.
Als hervormer van het Russische ascetisme was Sergios met zijn klooster een voorbeeld voor de ontwikkeling van het Russische monnikenwezen. Hij zorgde dat er nog meer kloosters als het zijne werden gesticht, zoals het Moskouse Andronikovklooster en het Boris en Glebklooster bij Rostov Velikij, en stimuleerde actief de missie en de kolonisatie in het noorden en oosten van het land. Zijn groeiende autoriteit gaf hem de mogelijkheid de voortdurend oplaaiende vetes tussen de vorsten te beslechten en hen tot eensgezindheid te manen in het russische gevecht tegen de Tataarse heersers. Toen de Moskouse grootvorst Dimitrij Donskoj in 1380 het leger van de gouden horde op het snippenveld overwon, was dat mede te danken aan de abt Sergios.

In 1408 plunderden en brandschatten de Tataren tijdens een wraakactie tegen Moskou het klooster van de Allerheiligste Drie-eenheid. Door de steun van grootvorst Vassilij I, grote schenkingen van de bojaren en offergaven van het volk was een snelle wederopbouw van het vernielde kloostercomplex mogelijk. Tussen 1422 en 1423 werd er op het graf van de intussen heilig verklaarde Sergios de kathedraal van de Allerheiligste Drie-eenheid gebouwd.


Kathedraal van Maria ten Hemelvaart
Heilige Geestkerk
Poortkerk van Johannes de Doper

Tijdens het bewind van Ivan IV de Verschrikkelijke ontstond de kathedraal van Maria Hemelvaart, het grootste sacrale gebouw van het klooster, dat een symbool was van de macht en de rijkdom van het kloostercomplex en het rijk Roes. In deze periode werkten op de reusachtige landerijen van het klooster 12.000 horige boeren. Het klooster ontwikkelde zich tot een belangrijk landbouw- en handelscentrum van het land, dat de bescherming en steun genoot van de heersende tsaar.
Alle steden en weerkloosters van het Moskouse rijk bezweken onder de Pools-Litouwse invasie aan het begin van de 17e eeuw, alleen het Sergiosklooster van de Allerheiligste Drie-eenheid weerstond van 1608-1610 gedurende 16 maanden de belegering door de 30.000 man sterke Poolse troepenmacht, totdat het volksleger van Minin en Posjarskij de belegering doorbrak en de Polen verdreef. Het klooster werd zo het symbool van de nationale weerstand, een symbool dat ook tijdens de grote vaderlandse oorlog (1941-1945) zowel de christenen als atheïsten de kracht gaf om hun vaderland te verdedigen.


Interieuer Karthuizerklooster van de Tsaren

In de 17e eeuw stond het klooster op het hoogtepunt van zijn macht. Na de tsaar was het de rijkste grootgrondbezitter met bijna 17.000 boerderijen. Met hun goede gevoel voor de politieke tendensen kozen de abten van het Sergiosklooster van de Allerheiligste Drie-eenheid altijd de zijde van de sterkste. Zo beschermden zij in 1688 de jonge tsaar Peter I en zijn broer Ivan V, nog onder voogdijschap van hun stiefzuster Sofia, tegen de
bloeddorstige en opstandige strelietsen. Als dank gaf Peter de Grote het klooster later speciale en royale schenkingen.
In 1764 gelastte Catharina II de secularisatie van de kloosters. Daardoor verloor ook het Sergiosklooster zijn enorme bezittingen en zijn economische en politieke invloed. Het bleef echter welvarend door de talrijke giften uit adellijke en financiële kringen en van het volk dat pelgrimstochten maakte naar het graf van de heilige Sergios. In 1920 werd het klooster opgeheven. In 1938 begon de staat met restauratiewerkzaamheden aan de in verval geraakte gebouwen. Na het einde van de oorlog in 1945 werd het klooster weer ter beschikking gesteld van de Russisch-orthodoxe kerk. Tegenwoordig wordt het Sergiosklooster als een nationaal heiligdom en een centrum van het Russisch-orthodoxe christendom beschouwd. Het klooster van Sagorsk is de zetel van de Theologische Academie van Moskou, waardoor het met bijna 200 seminaristen de traditie van het in 1742 gestichte seminarie voor priesters voortzet.

 
Iconostase in de Sergioskerk (links)
Iconostase in de Kerk van de Moeder Gods van Smolensk (rechts)

         

Voor opmerkingen over de website: Webm@ster
Info: Rob Gomes
Webdesign Gomsoft

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd door R.R.Gomes op zaterdag 27 augustus 2005 om 09:03:03 .

Website owned by
Rob Gomes